اوتیسم
نشانگان در خود ماندگش
در خود ماندگی اختلالی است نادر از ناتوانی ذهنی کمیابتر با این حال اهمیت دارد زیرا نخستین آشفتگِى شخصیتى شدید است که اغلب در دومین سال زندگى بروز پیدا میکند.کودکان در خود مانده از نظر جسمى سالمند اما منزوى و گوشه گیر هستند و سر تعامل با انسانها پرهیز میکنند با این حال به نظر میرسد آنها در تمام مدت متوجه افراد هستند.اغلب آنها صحبت میکنند و هنگامى هم صحبت میکنند دچار پژواک گویى میشوند یعنى صرفا آنچه را که دیگران میگویند تکرار میکنند.آنها همچنین اختلالات مختلف دیگرى نیز مانند خودتحریکى از حود نشان میدهند،(یک زیر سیگارى را به دفعات زیاد میچرخانند).در موارد اندکى نیز خود_تخریبى مانند گاز گرفتن دست ها را از خود بروز میدهند بویژه هنگامى که آنها را از نظر جسمى حرکت بدهند.علت بیمارى در خود ماندگى هنوز ناشناخته است.از آنجا که بسیار زود شروع میشود،اغلب کسانى که با سلامت روانى سروکار دارند معتقدند که این اختلال،به احتمال زیاد محصول بعضى نواقص ذاتى و اید اختال مغزى است.بتلهایم از جمله کسانى است که معتقدند در خودماندگى نتیجه تعاملات اولیه با محیط اجتماعى،یعنى والدین و مراقبان است.او به ویژه معتقد بود که کودکان درخودمانده در ایجاد حس خود مختارى یعنى حسى که میتواند بر محیط اتر بگذارد شکست خورده اند.